9.O xénero homo

 Homo habilis: 

Xurdiu en África hai 2,5 millones de anos, xunto a un ca,bio climático.

 Eran seres adaptados a un unha alimentación máis variada e a espazos máis abertos, facilitado polo aumento do cerebro. Xa era capaz de pensar e fabricar ferramentas.

Homo ergaster: 

Apareceu entre hai 1,8 y 1,4 millones de anos e posuía a certo parecido porque actúais seres humanos.

Tiña un tamaño semellante á dos humanos actuais, un cara máis longa e prominente, como un fronte e os arcos supraciliares. Posuía molares robustos.

Era bo cazador e recolector, e dominou a técnica da talla da pedra.

Homo erectus:

 Considérase que é a mesma especie que o Homo ergaster, pero localizada fóra de África. Esta especie dispersouse por outros moitos lugares de Asia.

Homo antecessor:

En Atapuerca foron descubertos os restos humanos máis antigos dos atopados en Europa. O excepcional destes restos humanos é que posúen trazos similares aos humanos actuais e a outras especies africanas. Por iso, os seus descubridores os consideraron como unha especie nova.

Homo nearderthalensis:

Hai entre 150000 e 40000 anos desenvolveuse outra especie, o Home de Neandertal, que viviu en Europa.

Este humano tiña unha gran fortaleza e potencia física. Era moi robusto, aínda que era máis pequeno que os seus antepasados. Tiña pernas e brazos curtos, adaptados a un clima xélido e a unha vida en constante movemento polas montañas e chairas.

O cranio do neandertal proxecta a cara cara a adiante e contén grandes orificios nasais, e a fronte é fuxidía, non vertical. A capacidade cranial era igual ou algo superior á nosa. Eran hábiles cazadores de animais grandes e usaban ferramentas de pedra moi especializadas.

Homo sapiens:

Hai 250000 anos habitaba en África un humano con moitas características semellantes ás da nosa especie, que tamén se coñece como Homo sapiens arcaico.

 En Europa, a este novo humano chámaselle o Home de Cromañón.

Estes novos humanos tiñan xa o cranio avultado e un cerebro de preto de 1450 cm³. A súa cara era plana e vertical, de faccións suaves; a fronte levantouse e os arcos supraciliares reducíronse e suavizáronse. O queixo volveuse prominente e o aparello mastigador reduciuse.

A columna arqueouse para soportar unha cabeza pesada. A man afinouse e o pé conseguiu un mellor apoio no chan. A súa altura estaba aproximadamente en 1,70 m.